Η ιστορία μας

Eίχα την τύχη , όχι απλά να μεγαλώσω  σαν παιδί δίπλα σε μια άξια γιαγιά, αλλά να την έχω  παρούσα και στην ενήλικη ζωή μου. Η γιαγιά Βαγγελιώ, υπήρξε ένας πολυτάλαντος και δημιουργικός άνθρωπος και για εμένα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης  αλλά και μέντορας (χωρίς υπερβολή..). Άλλωστε η λαϊκή σοφία , μέσα από χαρακτηριστικές φράσεις-εκφράσεις, αποδεικνύει την αξία της καθοδήγησης από τους γηραιότερους.. «γέρο αν δεν έχεις, γέρο να αγοράσεις..» , μου έλεγε συχνά η γιαγιά μου, όταν επέμενα ότι έχω σε κάτι δίκιο.Την αγάπη μου για το τριαντάφυλλο του τόπου μου, μου την μετέδωσε από νωρίς, όταν με έστελνε με τον παππού στον Σταλό (το μικρό μας χωράφι με τις αναβαθμίδες) , να μαζέψουμε «μαγιάτικα τριαντάφυλλα» για να φτιάξει  το πολύτιμο ροδόσταγμα, με αυτοσχέδιες ιδιοκατασκευές με μαγειρικά σκεύη, μοσχομυριστό λιβάνι  που το πλάθαμε με κρασί και το στεγνώναμε στον ήλιο , αλλά και «πίτες» από ροδοπέταλα , για να αρωματίζει τις ντουλάπες μας. 

Την αξία , όμως, που έχει το ροδόσταγμα για την υγεία μας και την αξιοποίησή του ως εμπορικό προϊόν, με έκανε να την συνειδητοποιήσω πολύ αργότερα, όταν ενήλικη πια, μου αφηγήθηκε ένα συμβάν όπως το έζησε στην Αθήνα, δεκαετίες πριν, όταν χρειάστηκε να υποβληθεί ο γιος της (μικρό παιδί, την δεκαετία του 50), σε επέμβαση στα μάτια και στην φάση της ανάρρωσης, φιλοξενήθηκαν μητέρα και γιος , από μια κυρία της αστικής τάξης , στην μονοκατοικία της στου Ζωγράφου. Εκεί , η οικοδέσποινα, θέλοντας να βοηθήσει ακόμη περισσότερο, πρότεινε να βάλει στα μάτια του παιδιού κάτι που είχε αποκτήσει μετά από παραγγελία, σε μικρή ποσότητα και έναντι αδράς αμοιβής, από το γνωστό από τότε, φαρμακείο του Μπακάκου. 

Η μητέρα του αγοριού, δεν θέλει να κακοκαρδίσει την ευεργέτη της αλλά φοβάται να βάλει στα μάτια του παιδιού της , τυχαία σκευάσματα και προσπαθεί να αντιληφθεί τί ακριβώς είναι αυτό…και τότε συνειδητοποιεί, ότι πρόκειται για ροδόσταγμα! Για το τέλος της ιστορίας…η γιαγιά Βαγγελιώ, μου είπε ότι όταν γύρισε , για να ευχαριστήσει την φιλάνθρωπο κυρία, αντί των συνηθισμένων δώρων που έστελναν από την επαρχία τότε (τυρί, λάδι, ούζα, ελιές κ.α.), η γιαγιά μου με πολύ κόπο και υπομονή, κατάφερε να παρασκευάσει ένα μπουκάλι των 750 ml γεμάτο ροδόσταμα!!  Και κάπου εκεί, πάντοτε μου έλεγε η γιαγιά  με πολύ ικανοποίηση , πόσο ενθουσιάστηκε η παραλήπτης

Δεν ξέρω πόσο ονειροπόλα θα με πείτε..αλλά αυτή η ιστορία που ζυμώθηκε μέσα μου για πάνω από μια δεκαετία, στάθηκε η αφορμή να εγκαταλείψω την καριέρα της τραπεζικού και να γυρίσω στον τόπο μου, ξεκινώντας από την τριανταφυλλιά που είχε στην αυλή της η γιαγιά Βαγγελιώ και εκείνη που είχε φυτέψει ο παππούς Γιώργος, πλάι στο αμπέλι, να φτιάξω για πρώτη φορά στο νησί καλλιέργεια τριανταφυλλιάς και να ξαναφέρω το αγοραστικό κοινό σε επαφή με αρώματα και συνταγές , βαθιά συνδεδεμένες με την λαϊκή κληρονομιά και τον πολιτισμό αυτού του τόπου… της Αιολικής μας γης.